Woord vooraf

                                                                               Luc Abel 

Na onze Camino Portugués ( lucabel.blogspot.com ) ga ik nu alleen op stap. Deze keer van Gibraltar in het uiterste zuiden van Spanje langs de Camino Del Estrecho, de Via De La Plata en de Camino Sanabrés tot Santiago de Compostela. Het traject vind je helemaal onderaan.

De vlucht naar Malaga is voorzien voor dinsdag 7 maart 2017. Geschatte staptijd 2 maanden.   

***    ***   ***

Een overzicht van al mijn pelgrimstochten tot nu toe:

https://luc-abel.blogspot.com/

Achteraf.

Nieuwe schoenen

1200 km later

Even een overzichtje:
Heel Spanje doorgewandeld van de Middellandse zee in het uiterste zuiden tot de Atlantische oceaan in het noord-westen. Of van Gibraltar naar Santiago de Compostela en daarna van Ferrol naar Santiago de Compostela.

Van 8 maart 2017 tot 6 mei 2017.  2 rustdagen, 57 stapdagen. 

Proloog van Gibraltar naar Algeciras:                                         2 dagen.

Camino del Estrecho van Algeciras  naar Puerto Real:            6 dagen.

Via Augusta van Puerto Real naar Sevilla:                                6 dagen.

Via de la Plata van Sevilla naar Granja:                                  26 dagen.

Camino Sanabrés van Granja naar Santiago de Compostela: 12 dagen.

Camino Inglés van Ferrol naar Santiago de Compostela:         5 dagen.

Uitzonderlijk droog voorjaar: 4 halve regendagen, 2 regendagen. Ik heb alle riviertjes en beken kunnen oversteken zonder de schoenen uit te moeten doen.

 

Terugreisdag.

Going Home. 
https://www.youtube.com/watch?v=TvThHk-wMRk 

Vandaag was de dag dat ik het vroegste opstond. Ik was al om 3u30 op pad ... naar de luchthaven. Nog 2,5 km!
6u: vliegtuig naar omhoog ... 7u50: vliegtuig naar beneden,
In Brussel was het koud in vergelijking met de 2 maanden dat ik in Spanje stapte.

Was het een vermageringskuur? Amper 3 kg minder op de weegschaal.

Voor 

Twee maanden later

 De pelgrimstocht is afgerond. Er komt nog een nawoord.

Transferdag.

Ik heb een hotelletje geboekt op 2,5 km van de luchthaven. Ik was van plan om met de bus naar Lavacolla te gaan maar ik verveelde me in Santiago en ben dan maar te voet gegaan (het kriebelde een beetje). Zodus heb ik een stukje van de Camino Francés gedaan in de verkeerde richting. Ik moest geen gele pijlen volgen maar gewoon de richting van waaruit de pelgrims kwamen. En het waren er velen. Ik heb ze niet geteld maar ik denk dat ik op die drie uurtjes dat ik tegengewandeld heb er zo'n 200 heb gezien. Ik weet niet of dit nog plezant is.

Ik heb deze weg 28 jaar geleden gedaan maar herken natuurlijk niets meer. En ik liep toen helemaal alleen. Op de hele weg heb ik toen 2 of drie pelgrims gezien.

Dag 57: Sigüeiro - Santiago de Compostela; 17,4 km.

Mijn laatste (privé)albergo was de meest moderne. Nog maar twee weken geopend. Alles was nog kraaknieuw.
Niet veel kilometers voor de boeg maar ik ben vroeg vertrokken omdat men weeral regen voorspeld had vanaf 10 uur. En die regen kwam zelfs al iets vroeger maar het bleef allemaal beperkt tot enkele buien.
Het waren de laatste kilometers door de eucalyptusbossen. Daarna doorheen een industriezone om terug wat aan te passen aan het normale leven en Santiago kwam in zicht.

Ik verblijf nu in albergue "The Last Stamp" ... Sint Jacob geeft me nog een laatste stamp en dan ... buiten!

Dag 56: Hospital de Bruma - Sigüeiro; 25,2 km.

Vanmorgen wakker geworden met donderslagen. Niet veel kilometers vandaag te doen, dus na het ontbijt vertrokken als de regen wat minder was. Het was bij momenten helemaal droog.

Om 13 uur begon het wel erger te regenen. Gelukkig werden mijn voeten in mijn schoenen niet nat. Om 15 uur hier aangekomen.

Vandaag de koekoek nog eens gehoord. We komen weer in de buurt van Santiago. Hij zal wellicht hier overzomeren.

Dag 55: Betanzos - Hospital de Bruma; 28,4 km.

Niks speciaal te melden. 't Is gewoon wat kilometers afmalen.

Het weer was eigenlijk ideaal om te stappen: bewolkt met af en toe een streepje zon. Er staat wat wind, goed voor de was die te drogen hangt.
Er stond toch een beklimming op het programma tot 460 meter hoog. Vanaf nu gaat het zowat bergaf tot in Santiago.

Ik zie niet veel pelgrims onderweg. Toch zijn er in de albergue zo'n 15 man. Allemaal vreemden. De Inglés is te kort om vriendschapsbanden te smeden. 

Dag 54: Pontedeume - Betanzos; 20,7 km.

Rustig vakantiedagje. Slechts 20 km, daar moet je niet veel inspanningen voor doen. Het is stilletjesaan uitbollen.

Het is hier ook een echt zonnig vakantieweertje maar let op, in de gebouwen en in de schaduw is het koud.
Morgen is het wellicht gedaan met mijn mobiele data en in de albergues is er niet dikwijls wifi meer. Hopelijk kan ik nog berichtjes op mijn blogje zetten.

Even een vooruitblik: nog drie dagen stappen tot Santiago; 29, 26 en 18 km. Voor vrijdag verwacht men nog regen.
Mijn vlucht terug naar Brussel is op maandag.

Dag 53: Ferrol - Pontedeume; 31,5 km.

Het liep weeral gesmeerd. Ik stap nu wel naar het zuiden, dat is even aanpassen. Ferrol is een grote havenstad met heel veel appartementsblokken. Ik ben zoveel bewoning niet meer gewoon. We zitten aan zee en dat geeft een vakantiegevoel.

Vanmorgen was het zwaar bewolkt maar later kwam de zon erdoor. Het is nog wel fris.
De albuerge is niet zo erg goed. Niets om de was te drogen bijvoorbeeld. Ik denk dat ik morgen een privé albergue ga nemen.
Ik moet nu geen dagen meer doen van meer dan 30 km. Het is langzaam uitbollen.

Overgangsdag: transfer naar Ferrol.

Santiago de Compostela is de stad die de meeste pelgrims zo vlug mogelijk willen ontvluchten. Te druk, te veel pelgrims en te veel toeristen.
Ik ben me dus een beetje gaan ontspannen aan de kust in Ferrol. Meteen ook het vertrekpunt van de Camino Inglés = de weg van de Engelsen. Daar kwamen de meeste Britten met de boot toe en gingen verder naar Santiago.

Mag het ietsje meer zijn! Ik ben al aan die volgende camino begonnen. Dus morgen staan weer enkele tientallen kms op het programma.
Santiago voorbij!
En Santiago opnieuw!

Dag 52: Ponte Ulla - Santiago; 21 km.

Ja, we dansen samen de ComBostella! Jaaa, we dansen samen de ComBostellaaaa! ... ...
Ik heb vandaag maar braafjes de gele pijltjes gevolgd. Misschien lezen die bisschoppen ook wel mijn blog en krijg ik mijn 'compostela' niet ... maar, ik heb hem ondertussen al afgehaald.
De regen stelde onderweg niet veel voor. Om 14 uur was ik al in de stad en dan eerst nog lekker gaan eten. Dan moest ik nog zoeken naar een overnachting. Veel albergues en hotels zitten vol wegens het verlengd weekend.

4 andere medepelgrims zijn rond 17u aangekomen. Ik zag ze later en we hebben een groepsfoto genomen.

Morgen vertrek ik naar een anonieme onbekende bestemming. Ik zorg nog voor een verrassing.

Dag 51: Dozón - Ponte Ulla; ongeveer 49 km.

Van een pelgrim die zich voorbij liep.
We hebben grenzen verlegd, onszelf overtroffen, onszelf voorbij gelopen: bijna 50 km! Wat de regen toch allemaal kan doen. Dwz. het heeft nog niet geregend, maar die komt eraan vannacht en morgen, met bakken! Daarom heb ik zo doorgestapt. Misschien kan ik morgen tussen de buien door toch nog Santiago bereiken.

Vandaag dus straffe dag: gisterenavond bijna geen eten wegens geen klein geld voor automaat. Vanmorgen vertrokken zonder ontbijt. Wel mijn maag volgegoten met water zodat die dacht dat er iets te verteren zou zijn. 11 km gelopen op 4 vijgen (en dan nog na Pasen). Dan bocadillo met omelet, later halve bocadillo met kaas, nog later bocadillo met kaas en 2 blikjes cola. De cafeïne gaf me een boost.

Toen ik een pijl gemist had en 100 m moest terugkeren nam ik de drieste beslissing om zoveel mogelijk op de grote nationale baan te lopen. Ik vaagde flink mijn voeten aan de camino! Altijd maar die stomme gele pijlen volgen! Ze sturen je van hier naar daar en van hot naar her. Veel gemakkelijker op de grote baan, je volgt gewoon de witte lijn. Je moet niet uitkijken naar waar je je voeten zet. Je kan gewoon rondkijken en mijmeren. Je moet eerst je verstand wel een paar graden onder nul zetten om de voorbijrazende auto's te kunnen sublimeren en negeren. Je kan er gewoon fluiten en zingen en roepen, niemand die je hoort. Het gaat ook veel sneller vooruit en je moet je geen zorgen maken over bevoorrading of café's want dat ligt gewoon aan die drukke weg. Waarom nog die camino lopen?

De foto's van die 'dinges' trekken op niet veel maar het is in opdracht (en een pelgrim mag ook al eens iets bijverdienen, nietwaar).

Dag 50: Ourense - Dozón; 35 km.

Sorry, beste lezers, vandaag geen blog. Ik heb 35 km achter de kiezen en ben moe en heb geen goesting om nog veel onzin op het blog te zetten.
Ja, ik zou kunnen schrijven dat het vandaag weer gevroren had en dat het verder aangenaam fris was en zonnig, maar sorry, geen goesting!
Ik zou kunnen schrijven dat het vanmorgen lange tijd één rechte lijn was waarin nog veel bergop en bergaf, maar ... deze pelgrim heeft geen zin!
Ik zou kunnen intikken dat er weer mooie landschappen waren en dat daarvan sommige stukken recent afgebrand zijn wegens de droogte, maar ... sorry, ik ben te moe.

Daarom dus vandaag geen blog ... en morgen zien we wel weer.

Dag 49: Xunqueira - Ourense; 23,4 km.

Een overgangsdag. Niets om over naar huis te schrijven.
Alleen had het vannacht wel enkele graden gevroren. Rijm op het gras en de struiken. Aardappelplanten en jonge scheuten aan de wijnstokken hingen flauw. Het zal ze zeker geen goed doen.
Ook de pelgrim had het koud in de schaduw.

Vanmiddag me te barsten gegeten aan linzensoep en daarna gestoofd kieken. Nog een dessert erbij met veel crème en kriekensaus. En dit alles voor een luttele 9 euro! Misschien daarom dat er in Ourense opvallend veel horecazaken zijn.

Dag 48: Laza - Xunqueira de Ambia; ongeveer 32 km.

Weer een feest voor de ogen afgezien van het afzien van de voeten. Nogmaals een helling beklommen. Verre uitzichten over zonnige landschappen. Het is wel een tiental graden kouder dan gisteren. We blijven doorgaan ...

Dag 47: A Gudiña - Laza: 35,4 km.

Opnieuw een mooie dag maar bijna de hele dag bewolkt, net geen regen gehad. Schitterende vergezichten tot tientallen kms ver in de bergen. Het was meestal afdalen maar toch nog een tweetal beklimmingen.

Vandaag kan ik het bewijs leveren dat de koekoek ons nog steeds volgt vanaf Sevilla. Ik heb hem kunnen visualiseren en fotograferen. Hij toetert nu soms ook 's morgens vroeg en 's avonds laat. Wellicht heeft hij jongen en moet hij in de weer zijn om hen te voeden. Hij heeft trouwens een (processie)rups in de bek. Die rupsen zullen ook trekdieren zijn. Eerst werken ze hier in Spanje de processies af van de Goede Week en dan trekken ze meer naar het noorden om o.m. de Hanswijkprocessie en die van Brugge en Veurne mee te lopen!

P.S. De foto is niet zo goed maar dat maakt het nog echter.

Dag 46: Lubian - A Gudiña; 24,7 km.

Opnieuw een dag om in te kaderen. We zitten nu in Galicië en de omgeving is zo mooi. Hellingen vol met witte brem en heide, tot boven ons hoofd. Soms nieuw aangelegde paden soms kleine slingerweggetjes.

Er stond een tweede beklimming op het programma en daarna mooie afdaling. We zitten toch nog steeds hier op 1000m. Nog steeds vrij goed lenteweer maar er zijn wolken en bijna hadden we regen.

De volgende dagen staan nogmaals in het teken van doorstappen: telkens 30 km en meer.

Dag 45: Requejo - Lubián; 19,4 km.

Weer een prachtige lentedag. Vandaag niet veel km want er stond een helling op het programma. De weg was niet erg duidelijk en er waren 4 mogelijkheden wegens omleidingen voor de aanleg van de hoge snelheidstrein. De ene camino al moeilijker dan de andere. Wij namen de originele weg die eigenlijk afgesloten was. We hadden ons wel geïnformeerd en men had ons die
aangeraden. We moesten wel via dikke rotsen over de rivier springen, tussen struiken zigzaggen en op of onder omgevallen bomen en takken kruipen. Een beetje avontuur.

Gelukkig was het weer excellent weer. Deze morgen niet echt koud. We hebben geen sneeuw gezien. Indien het zou regenen moesten we wel de grote baan nemen.

In de namiddag kregen we nog mooie landschappen met heel veel witte brem met loslopende koeien daartussen.

Dag 44: San Salvador - Requejo; 32,7 km.

's Morgens in de kou, 's middags in de hitte.
Het had gerijmd. Als we dan de eerste zonnestralen gretig opvingen, kon het opwarmingsproces geleidelijk aanvangen.
We hebben vanmorgen geen 6 maar 11 km moeten lopen tot we aan ontbijt waren. In Asturianos was om 8u30 nog alles gesloten.
Morgen wordt dit blog op een hoger niveau gebracht. We gaan een colletje doen van 1355m. Misschien ligt er nog sneeuw?

De omgeving is hier erg mooi in de lente. Veel fruitbomen staan in bloesem. Vandaag weer heler streken met witte brem en daartussen soms gele brem en purperen heide. Veel oude huizen zijn tot ruïnes vervallen. Er zijn vele kleine dorpjes in deze bosachtige streek. Gisteren heb ik ook herten gezien. Er zitten ook wolven.

Dag 43: Olleros- San Salvador de Palazuelo; 34 km.

Ondanks dat de Goede Week voorbij is was het vandaag penitentie. Schreef ik gisteren nog iets van de weerbots, wel, die heb ik vandaag gekregen. We waren nog maar net vertrokken of mijn rechterkuit begon weer te protesteren. Ik moest weer mijn voet op 2 uur draaien. Ik heb dan mijn brein opdracht gegeven om alle -ines aan te maken die het kan: adrenaline, melatonine, endorfine, insuline, amfitamine, ... Ik heb dan nog een flesje cocaine toegevoegd (niet het echte spul natuurlijk, maar zoiets uit een petflesje met gestyleerde letters en veel rood). Het hielp allemaal niet veel. Ik dacht eraan om in Mombuey halt te houden maar ik sukkelde toch verder en zo ben ik om 17u30 toch binnengebold in de albergue bij de lokomotief Kristina die al een uurtje in de zon zat te niksen.
Gelukkig ben ik dus weer op schema.

We zitten hier in een kleine refugio met 4 bedden (zie foto). In dit dorp is er verder niets. We wisten dat en hebben wat voeding meegesleurd. Morgen na 6 km hebben we vooruitzicht op een ontbijt.

Dag 42: Tábara - Olleros de Tera; ongeveer 36 km.

Het gaat angstaanjagend goed. Weeral meer dan 35 km. Het stappen gaat zo snel dat ik een beetje bang ben van de weerbots! Ik volg zowat het schema van Kristina en die wordt soms de lokomotief genoemd. Vandaag heb ik wel enkele kleine afkortingen genomen en heb Kristina ergens voorgestoken zonder het te weten.
Vandaag had ik soms de indruk dat ik in Vlaanderen liep. Opvallend veel huizen in (rode) baksteen. Ook het landschap met (canada) populieren en wilgen is soms zoals bij ons. Alleen zijn de rivieren helder en ook de witte brem zie je in ons landje niet.
We zitten hier in een kleine albergo met enkel 6 bedden. Het gebouwtje is nog ...
under construction.

Dag 41: Riego del Camino - Tábara: ongeveer 30 km.

Strakke wind vanmorgen en erg koud. Ik zou wel handschoenen kunnen gebruiken. De hele dag bewolkt. Maar mooie zonsopkomst.

We zitten nu op de Camino Sanabrés en gaan meer richting noord-west in plaats van naar het noorden. Zo wordt een andere zijde van het pelgrimschap belicht.
Deze nieuwe weg begon al goed met wat rotsklauteren over kleine paden tussen de struiken. In de namiddag waren het weer lange kaarsrechte wegen door akkers.

Vandaag enkele pelgrims teruggezien van de eerste dag na Sevilla. Spanjaard Tony en 2 amerikaanse verpleegsters. Jesús zag ik terug in Zamora.

Dag 40: Zamora - Riego de Camino; 36,8 km.

Als ik wilde foto's nemen vanmorgen gaf mijn camera geen kik. Ik dacht dat de lens geblokkeerd was. Vanavond kon ik vaststellen dat de batterij totaal leeg was. Er moet iets gebeurd zijn waardoor de accu plat gelopen is. Daarom nog een foto van gisteren want ik heb alleen enkele foto's met mijn smartphone kunnen nemen.

Vandaag weer veel kms. We kregen een goed ontbijt in de albergo en dat helpt. Ook was het kouder en de hele dag licht bewolkt. En dat helpt ook. De kms zijn hier kleiner dan in het begin. En dat helpt ook.

Dag 39: El Cubo - Zamora; 32 km.

We blijven op dit elan verder gaan. De kms vliegen er door. Het weer is een beetje minder warm en dus bijna ideaal.
Er liggen ook meer dorpjes onderweg zodat de innerlijke pelgrim ook gesterkt kan worden. We kunnen starten om 7u10, dan komt de schemering eraan en het is dan nog lekker fris.

Hier in deze streek van Zamora is er terug meer biodiversiteit. Ook terug wijnstruiken gezien.

Er is een koekoek die ons al de hele weg van Sevilla volgt. Wellicht gebruikt hij de pelgrims om zich te oriënteren: gewoon de stappers volgen en automatisch komt hij in Compostela.
Eénmaal zijn we dicht bij zijn nest geweest want toen zijn er veel uren luid aangekondigd op enkele minuten tijd! Hij wilde ons weglokken.
Waarom zou men geen nachtegaalklok maken?