vrijdag 10 maart 2017

Dag 3: Algeciras - Tarifa; 23 km.

Vannacht wakker geworden door een lawaaierige druppelende kraan in de badkamer. Moest ook naar toilet. Ik stelde vast dat mijn phone niet aan 't opladen was. Geen stroom op stopcontact. Dan maar in een ander stopcontact. Dan alles OK. Anders had ik deze morgen opgestaan met een platte batterij en een volle blaas (ik heb wel een reserve bij).
Vannacht wakker geworden: Doorloodsen, doorloodste, doorgeloodst... ik denk dat ik  in mijn bericht van gisteren een spellingsfaut gemaakt heb; spelingsfout? Nou, zoek het zelf maar uit. Ik ga er niet blijven van wakker liggen. Trouwens het is niet eenvoudig om met dikke vingers op dat kleine schermpje te tokkelen. Het verbaast mij soms dat er nog iets leesbaars uit die phone komt.

Op het slechte pad.
Er loopt een kronkelend pad door de struiken en langs de zee: 32 km. Dit zou het pelgrimspad kunnen zijn? Op de info heeft men het mij afgeraden en ik zou nu nog geen 32 km kunnen halen. Dan maar over de grote baan op het brandende asfalt. Ik heb nu ook kunnen ontcijferen dat de Camino del Estrecho eigenlijk maar in Tarifa begint. Hopelijk zie ik morgen gele pijlen. Die bordjes in Algeciras waren maar om te lachen!
Vandaag toch maar 23 km moeten doen. Ik zit nu op het uiterste zuidpunt van Europa. Afrika ligt een goeie boogscheut van hier en is mooi te bewonderen. Het hoogste punt deze namiddag was 340m.

Stand der blaren: op de linkerflank houdt de verdediging schitterend stand. Op de rechterzijde is het spel nog niet opengebroken. Tussenstand L - R: 0 - 1.

Nog een toemaatje van gisteren. Toen ik die grote commerciele zones passeerde heb ik vogelen gezien. Van die grote, die de kinderen brengen. Ze waren er nog werk van aan 't maken! Nogmaals is bewezen dat een Mercedes zo zijn voordelen heeft.
P.S. Nog een telefoon gekregen van Het Laatste Nieuws. Morgen staat er een artikel over een pelgrim in de krant (editie Mechelen?).