Dag 23: Villafranca - Torremegia; 27 km.

We zijn weer terug in de running.
Mooie eenzame dag. Wijngaarden zo ver als je kunt zien en als je daar bent weer wijngaarden zover als je kunt zien, enz... Dus wijn, wijn en wijn ... je zou ervan dubbel zien! Gelukkig breken enkele olijfgaarden de eentonigheid. Het zijn hier kaarsrechte wegen in Extremadura. En ook de wolkenpartijen waren er om U tegen te zeggen.

Nog steeds mooi weer met fris windje. Eergisteren zag ik 27 graden om 19uur.

Mijn been heeft het vandaag beter gedaan maar was weer opgezwollen. Morgen is niet veel kilometers.

Dag 22: Zafra - Villafranca De los Barros; 20,3 km.

Ik was nog geen 50 meter ver of de ramp was dus gebeurd: smartphone op de straatstenen kapot gevallen. Heb ' s avonds in Villafranca een nieuwe kunnen kopen. Ben nu nog op zoek naar een hoes om de phone beter te beschermen.

Van golvend landschap met bomen ging het naar wijdopen getrokken akkerlanden. Heel rosse kleigrond hier.

Vandaag genoeg te eten gehad, met 's avonds nog een pizza die ik niet op kon.
Mijn rechterkuit was opgezwollen maar door mijn steunkous gaat het beter.

Dag 21: Fuente de Cantos - Zafra; 24,9 km.

Eigenlijk zonder ontbijt vertrokken. We hadden om 8 u afgesproken maar de dame was niet in het cafetaria. Dan een halve tostado gehad in een café. Ik hoopte op een café in het dorp na 6 km maar dat was gesloten. Onderweg wat fruit en koekjes opgegeten.

' s Middags was restaurant dan weer gesloten maar in een bar kon ik toch een lekkere schotel bestellen.
We lopen nog steeds door een uitgestrekt landschap met akkers en olijfbomen. Later ook wijngaarden.

Alle riviertjes hebben we kunnen oversteken zonder onze schoenen te moeten uitdoen.
De laatste 5 km plots pijn beginnen krijgen in mijn rechter kuit. Het is een beetje hinken. Hopelijk komt het morgen goed. De Spanjaard Jésus moet wegens tendinitus 2 dagen rusten en neemt de bus naar de volgende etappeplaatsen.

Dag 20: Monesterio - Fuente de Cantos; 20,8 km.

Het was wederom een dag om in te kaderen. De blauwe hemel en stralende zon waren van de partij. Hier en daar nog witte wolkjes voor de foto's.

Vanmorgen eerst nog boomgaarden omzoomd met natuurstenen muurtjes. Hier en daar nog wat vee. Later wandelden we door een breedopengetrokken golvend landschap met akkers en grasvelden. Je kon uren ver in het rond kijken. Verschillende geuren van bloemen en ook al eens van de zwarte zwijnen.

Al enkele dagen de koekoek gehoord en het klepperen van de ooievaars.
Altijd spannend om je evenwicht te behouden op de stapstenen bij het oversteken van de vele riviertjes.

Dag 19: El Real de la Jara - Monesterio: 21,2 km.

Bedankt voor de reacties. Ik weet nu dat er 4 man en een paardekop deze blog lezen.
De 3 voorbije dagen waren een beetje hetzelfde. Ik heb de hele dag mijn paraplu bij de hand gehad. Vandaag heeft het bijna niet geregend. Het is wel koud. Heb al 3 avonden mijn pyjama als extra fleece aangetrokken.

We wandelen door een mooi golvende omgeving met steeneiken. Die bomen zijn goed om houtskool van te maken. De eikels worden door die zwarte zwijnen hier gegeten. En wij eten dan die varkens.
Vandaag trouwens goed gegeten. Ik heb 2 ontbijten gehad en deze middag een menu met lekkere vissoep en kippelapjes (10€).
Blaren zijn aan het verschrompelen, alleen die joekel op mijn rechter wil al eens pijn doen.
De pelgrims lopen in verspreide orde. Vandaag zag ik vooral Clif (US), gisteren de 4 Spanjaarden, de dag voordien het Nederlands koppel. Gisteren kwam laat nog een nieuw Duits koppel opdagen. Ze hadden echter wel 16 km over de grote baan met een taxi afgelegd.

René, morgen begint uw avontuur. Alle begin is moeilijk, het gaat daarna alleen maar beter. Veel succes.

Dag 18: Almaden - El Real de la Plata; 16,6 km.

Na het verdwijnen van het ochtendgrijs kregen we het middag- en namiddag grijs; opgevrolijkt met lichte motregen op een bedje van plassen en modder.

Daarom weer maar een greep uit de Poėsia Carramella del Peregrino:
Een coquillard op kleine wegen en brede banen,
Zou zich soms zowaar in de hemel wanen,
Maar pelgrimke: beide voetjes op de grond,
Jij produceert toch alleen maar str...
Sorry lezer, sorry. Het peil van deze blog zakt weeral naar een dieptepunt. Ik heb de statistieken eens bekeken en ik denk dat er nog 2 man en een paardekop deze blog lezen. Als nu die twee man ook nog afhaken blijft er alleen nog U over als ...
Beste lezer, hou vol. Jij bent uniek. Zonder jou zou niemand weten hoe het deze pelgrim vergaat, gaat en ondergaat. Niemand zou weten wat deze peregrino ziet en afziet en zich ontziet. Hou vol beste lezer, het zijn misschien maar een kleine 6 weekjes (meer of minder, het doet er niet toe). Samen zullen we doorgaan. En is het erop of eronder dan liefst jij ... en ik verder naar Compostela om het eens en voor altijd af te maken. Ik steun op jouw steun. En gun mij a.u.b. de jeun van elke kreun!

Dag 17: Castilblanco - Almaden de la Plata; 29,5 km.

Vandaag de hele dag accordionregen. Gelukkig nog brood kunnen eten in een vuil schuilhokje. In de namiddag werden nog andere regenakkoorden gespeeld met enkele donders als orgelpunten. Hagel werd geserveerd als toemaatje. Schoenen tamelijk nat, heb eenmaal kousen kunnen uitwringen tussen twee buien door. Ik ben nog steeds tevreden met mijn parapluutje.

We hebben de hele dag over het asfalt gelopen. Achteraf vertelden medepelgrims dat het stuk door het nationaal park wel te doen was.

Vannacht ga ik een straffe toer proberen uit te halen. Ik heb daarvoor al handschoenen gekocht en desnoods trek ik daarover mijn vuil kousen nog. Wellicht kunnen jullie het effect tot in België zien. Omdat we niet zo vroeg meer zouden moeten opstaan ga ik om 02 uur de zon proberen vast te houden en stil te zetten terwijl de wereld gewoon doordraait. Als ik het zo een uurtje kan volhouden, staan we al meer op schema.
Door de regen en natte voeten is mijn rechterblaar aangegroeid tot een joekel van een waterballon. Openlijk barst de bui morgen niet open.

Dag 16: Guillena - Castilblanca de los Arroyos; 19 km.

We komen nu echt in de pelgrimsfeer. Er zijn o. m. 2 Nederlanders, 2 Amerikanen, een Canadese, een Fransman, 4 Spanjaarden en een Belg. Selina is een dag langer in Sevilla gebleven.

Mooie dag vandaag langs appelsienbomen en olijfgaarden. Nadien over rotsige wegen door een heuvelend natuurgebied met veel kleurige bloemen.
Alhoewel ik niet eerste vertrokken ben, toch als eerste aangekomen. Heb alleen de Nederlanders onderweg gezien.

Morgen belooft een zware dag te worden: 30 km op het programma en er wordt regen voorspeld.

Dag 15: Sevilla - Guillena; 22km.

Mooi pelgrimsweer: fris maar veel zon. Ik zag in de namiddag een thermometer met 11°. Om Sevilla te verlaten natuurlijk eerst urbanisatie maar later een stuk kaarsrechte eenzame weg. Ook nog de ruïnes van de romeinse stad Italica gepasseerd. De gevreesde rivier, waar soms tot aan het middel moet doorgewaad worden, was met één stap te overbruggen.

Ik heb me vandaag in de bloemetjes gezet. Mimosa langs de autostrade! Nu zit ik dus op de echte Via de la Plata = zilverroute.

Pelgrims zijn er genoeg, niet onderweg maar in deze private albergo. Ik tel er al 8 ofzo en er komen er nog aan. Die van de albergo van 't dorp moeten er dan nog bijgeteld worden.
Ik heb nog steeds twee mooie blaren op elke voet. Gelukkig doet het geen zeer.

Rustdag in Sevilla.

Sevilla is een dagje om mezelf een beetje te verwennen en me terug te organizeren.
Heb vandaag de kathedraal bezocht en wat gekuierd in de straten. Altijd wel een beetje gaan eten, nu het overal kan.

Toevallig uitgekomen op een man die het zilver (!) poetst voor de processie in de Semana Santa. Hij is er zowat het hele jaar mee bezig.
Het weer is veel koeler geworden.

Heb vandaag mijn voeten nog eens grondig geïnspecteerd en kom op een blarenstand van: 1 - 1; andere beschadigingen niet meegerekend.

Dag 14: Alcala de Guadaira - Sevilla; 16 km.

Gemakkelijk dagje, alhoewel. Toen we om 14 uur aan de hostal kwamen, bleek die volgeboekt. Dan nog 500 meter extra door de stad om een andere te zoeken. We hadden toen toch al gegeten; o.a. stierenstaart.

Nu in Hostal Sevilla Dream.
Hier slaapzaal gekregen. Vlug de badkamer in, kleren uit op de vloer, douche in, douche uit, badkamer onder water, kleren nat! Ik was toch al van plan om hier een dagje rust te nemen in Sevilla. Dan kunnen mijn kleren zeker drogen.
Dus tot overmorgen.

Dag 13: Utrera - Alcala de Guadaira; 18 km.

Gemakkelijke dag vandaag. Ik loop nog steeds met Selina. Om 12 u waren we hier al in het centrum voor daklozen en mensen in nood. Ook dus voor opvang van pelgrims.
Ik heb hier een beetje middagmaal gehad met de andere gasten en een vieruurtje om 18 uur. Ik ben maar een broodje gaan verorberen in een café want hier eet men eerst om 21u en dan heb ik weer last van mijn maag.
Ik heb wat kleren kunnen wassen. Misschien blijf ik dan slechts 1 nacht in Sevilla.

Het is nog altijd schitterend zomerweer. Morgen begint de lente.

Dag 12: Las Cabezas - Utrera; 30 km.

Zware dag, meestal eenzame rechte wegen. Later dwars door akkers gestoken omdat we geen pijlen meer vonden. We hebben de hele dag samen gelopen wegens de confrontatie met die honden gisteren en omdat ik gps kan volgen.
Hou de zon maar in België, hier mag het wat minder zijn.

Om 16 uur in Utrera bekaf- en -gepeigerd binnen gelopen. Het heeft nog tot 20 uur geduurd eer we op onze pelgrimskamer zaten.
Blarenstand: L - R: 1 - 1,5

Dag 11: El Cuervo - Las Cabezas de San Juan; 29 km.

Vandaag de meest desolate dag onder een loden zon. Ik zag ergens 27°.
Je kon soms uren in het rond en kilometers ver kijken. Mijn medepelgrim Celina nergens te zien, ook geen andere levende ziel. Dan maar aan 't rijmen en dichten geslaan zonder mijn gat ... ...

Er zat eens ergens op Gods vruchtbare akker
Een arme pelgrim, een povere stakker
Hij had liever op een echt toilet gezeten
Nu heeft hij maar in de kant gesch...

Sorry, voor deze karamellenverzen. Ik had voor 'stakker' nog een ander rijmwoord maar het is zo al platvoers genoeg. De bloglezers gaan misschien afhaken.
Vandaag ook een heel lang stuk naast een irrigatiekanaal gelopen. Niet plezant maar dat schiet goed op. Trouwens een pelgrim bidt tot God dat hij een rechtlijnig leven zou mogen lijden. (Laat die gestipte ij maar staan.)

Geen Celina te zien. Ik keek al eens of ze niet uitgedroogd in de berm van het kanaal lag. Daarna een kudde schapen getrotseerd met één ervan in grote loebashondsvacht. Ze zal toch niet verscheurd zijn? Daarna een hele hoop bijenkasten. Ze zal toch niet geattakkeerd zijn door een zwerm?
Enfin, ik was opgelucht toen ik haar in het zicht van het doel, eindelijk achter mij zag opdoemen.

Ik was doodmoe als ik mij nog op een verkeerde kerk oriënteerde en daardoor een 300 meter omweg liep. Je ziet er bestaan ook dwaalkerken.

Dag 10: Jerez - El Cuervo: 25 km.

Het begon al met lichte regen, dat was niet voorspeld. Toen ik mij dan onderweg helemaal klaar maakte om de nattigheid te trotseren, duurde het niet lang of een flauw zonnetje kwam erdoor. Eenzame wegen maar langsheen een autostrade met lawaai.

Die pelgrim van gisteren heeft me voorgestoken. Het is een Zwitsers meisje voor het eerst op pelgrimstocht. Ze heeft een zeer kleine rugzak. Celina is in Cadiz vertrokken en gaat ook helemaal naar Santiago. Ze zal wel in Sevilla een paar dagen blijven rusten. Later komt er nog een vriend bij en ze is eigenlijk nog een beetje te vroeg.

Hier in Hostal Santa Ana heel moe toegekomen.
Tegen al dat ongewoon eten kan mijn maag niet zo goed. Deze morgen om 7 uur ontbijt met 'tortilla patata' = is een broodje met patatten omelet. Ik heb vandaag weer wat rommel in mijn kas geslagen! Straks om 21 uur gaat het restaurant pas open. Ik ga het bij een soep houden om mijn maag en mijn nachtrust in orde te houden.

Dag 9: Puerto Real - Jerez de la Frontera; 26 km.

Middelmatige dag. Eerst natuur, dan strand, dan urbanisatie, dan langsheen autovia en tenslotte grote shoppingcentra in Jerez de la Frontera. Dit is hoofdstad van de sherry maar ik heb nog geen enkele druivenstok gezien! Heel de dag winderig bewolkt. Ik stap nu op de Via Augusta. Deze gps-track is veel minder accuraat, maar er staan veel meer gele pijlen onderweg.
Vanmorgen Juan-Luis, 80 jaar, ontmoet, een local. Zowat drie uur samen gestapt. Hij heeft ooit de Camino Francés gelopen. Hij toonde me een betere weg over het strand.

Wellicht in de verte de eerste medepelgrim gezien. Juan vertelde me dat er gisteren ofzo iemand ging vertrekken van Puerto Real. Ik ben maar gaan eten om de confrontatie uit te stellen. Die pelgrim denkt dat hij al een hele afstand heeft afgelegd. Als ik dan moet zeggen dat ik al 9 dagen bezig ben, gaat die misschien direct afknappen.

Ik moet de blarenstand weer invoeren. Bij inspectie deze middag verschoot ik. Links heeft ook een mooi blaasje gevormd. Stand is volledig symetrisch nu: 1 - 1. Beide blaren op de zelfde plaats op teen één.

Blijkbaar weten sommige mensen nog niet dat je onderaan elk bericht op locatie kunt klikken. Je ziet dan op de kaart dat ik in Hotel Nova Centro verblijf vandaag.

Dag 8: Medina - Puerto Real; 30 km.

Vandaag het betere pelgrimswerk. Eenzame wegen, rustig zonnetje, veel wind. Om 8u30 vertrokken, om 15u30 zat de job erop. Ik begin al bijna in de echte sfeer te geraken.
Eerst nog een foto van gisteren. De camino loopt soms tussen de cacteeën, of anders gezegd, langsheen de cactussen.

Gisteren ook ontdekt dat ik 2 linkerkousen mee heb. Er staat op allebei een mooi cirkeltje met een grote 'L' in?
Terwijl ze toch de grootste maat zijn, drukken ze een beetje fel op mijn kuiten, wat alleen mijn aderspat wat aankweekt. Ik heb als proef van één kous een stuk beenstuk afgesneden en toegenaaid. Vandaag voelde dat al veel beter aan. Dus, ik heb de volgende avonden nog wat gezellig naaiwerk.

Van de blaren is amper iets te zien, dus eigenlijk niets meer om over naar huis te schrijven. Ik heb er trouwens nooit pijn aan gehad.

Nog een doordenker als toemaatje:
Over pelgrimsvoeten gesproken. Ik voel dat mijn linker denkt dat hij rechter loopt dan mijn rechter. Ik moet wel toegeven dat die linker linker is dan mijn rechter. Maar ik wil in dit dispuut noch rechter nog beslechter zijn.

Dag 7: Benalup - Medina Sidonia; 19 km.

Mooie dag. Het begon al goed met regen. Dan maar direct beginnen fluiten en zingen om te laten blijken dat ik het me niet aantrok, om de vijand te intimideren. Ik zong de keel uit mijn pelgrimslijf. Het had een langzaam effect: de regen minderde. Tegen dat ik zowat de helft van mijn repertorium er  doorgedraaid had, kon ik mijn vestje uittrekken. Ik moest mij nog spoeden om wat paraplu-foto's te kunnen maken.

Een selfie in de regen
Een pelgrim kan er tegen
't Is wel niet echt ideaal
Voor al dat dure materiaal

Ik heb al twee boodschappen voor René achtergelaten. Hij passeert hier normaal ongeveer drie weken later. Ik baan een beetje de weg voor hem. Maar bedenk, een pelgrim maakt geen weg; het is de weg die de pelgrim maakt.


René, let op, eergisteren geen enkele voorziening onderweg. Gisteren nog minder.
Vandaag wel een café gehad om te schuilen. Dus: let op uw water, al de rest  komt later.

Toen ik in Medina aankwam zocht ik alweer de schaduwkant op. Hier is de eerste Santiagokerk die ik zie, maar die is gesloten. Heb hier ook de eerste hostal op pelgrimsniveau voor 12euro.

Dag 6: Tahivilla - Benalup; ongeveer 24 km.

Heb een pelgrimstruuk moeten uithalen. Verbleef in hostal in Vejez de la Frontera. Dus vandaag met de bus eerst terug naar Tahivilla. Daar om 9 u vertrokken. Hier om 15u3o Posada Casas Viejas binnengestrompeld. Laatste stukje naar één van de Witte Dorpjes was een kuitenbijter. Dit toch liever als een kuitenbijter op 4 poten.
Gisteren avond nog een brokje vlees gegeten. Dit is graasland en de koeien vallen nogal groot uit. Is rundskoteletje van 16 euro.

Vandaag geen kat gezien. Eenzame rechte wegen tot aan de volgende bocht.
Geen zonnecreme moeten gebruiken. Heb meer kou gehad dan last van de hitte. Veel wind en heb mijn jasje moeten aandoen.

Stand van de blaartjes: 2 op de rechter voet. 't Een op teen één en 't ander op teen vier (van links gezien).

Zaterdag stond in HLN:
http://m.hln.be/regio/mechelen/-elke-dag-is-mooi-zelfs-al-is-hij-slecht~a079928b/

Dag 5: Bolonia - Tahivilla: 17 km.

Weer mooie dag. Ik ga een vitrinekastje moeten bijkopen. Vandaag was nog perfecter dan gisteren.
Vroeg vertrokken over eenzame wegen en door natuurgebied. Een hele tros roofvogels gezien. Ik telde er wel 13 als ze daar in de lucht rondzwermden, maar ik denk dat ik hun schaduw op de rotsen meegeteld heb. Dus delen door 2. Het wemelde allemaal dooreen.

' s Middag heb ik in de schaduw van een windmolen mijn eerste noodrantsoen aangesproken. Heerlijk hoe zo'n grote ventilators frisse wind geven. Toen ik helemaal afgekoeld was heb ik nog een plasje tegen de sokkel gemaakt. Plots ratelde er daar boven iets. De wieken draaiden langzamer en vielen helemaal stil. Kun je daar nu aan uit? Ik heb nog uitgekeken naar een verborgen camera maar ben maar terug op grindweg gegaan. Als ik een tijdje later omkeek, draaiden de wieken weer. Het beetje water zal opgedroogd geweest zijn! Of zitten daarboven toch molenaars in?

Hier in Tahivilla is het hotel gesloten, wegens de winter (hoeveel maal 25 graden moet het hier worden eer er sprake is van lente?) Iemand gaat me met de auto om 4 uur ergens naar een hotel brengen. Weet nog niet waar. Hoop dat ik morgen hier weer geraak.
Blarenstand L - R: 0 - 2.

Dag 4: Tarifa - Bolonia: 20 km.

Vandaag was een dag om duimen en vingers van af te likken. Eentje om in de vitrinekast te zetten. Het was zeker het betere pelgrimswerk en één van de beste dagen van al mijn pelgrimages.
Het begon al goed met een broodje/ham/kaas zoals bijna elke dag hier maar deze was voortreffelijk naar voren gebracht. Daarna stappen langs de zeeboulevard van Tarifa. Ik zit nu trouwens aan de Atlantische oceaan want ik heb gisteren de kaap gerond.
Nadien door natuurgebied waar veel trekvogels over komen. Ik heb ook een kudde van een 50tal ooievaars zien overvliegen. Richting Plankendael?

Ook stukken over strand gewandeld en langs heel hoge zandduinen. Het mooiste gedeelte was in de namiddag, dicht langs het strand, over rotsen en kleine heuvelende paadjes. Soms moest ik onder de struiken door kruipen.
Het weer is hier al 5 dagen stralend warm. Voor maandag verwacht men wolkjes.
Vandaag ook de eerste gele pijlen gezien; heel zelden.

Blarenstand: er is een opening op rechts en een tweede blaar heeft kunnen doorstoten.
L - R: 0 - 2.

Dag 3: Algeciras - Tarifa; 23 km.

Vannacht wakker geworden door een lawaaierige druppelende kraan in de badkamer. Moest ook naar toilet. Ik stelde vast dat mijn phone niet aan 't opladen was. Geen stroom op stopcontact. Dan maar in een ander stopcontact. Dan alles OK. Anders had ik deze morgen opgestaan met een platte batterij en een volle blaas (ik heb wel een reserve bij).
Vannacht wakker geworden: Doorloodsen, doorloodste, doorgeloodst... ik denk dat ik  in mijn bericht van gisteren een spellingsfaut gemaakt heb; spelingsfout? Nou, zoek het zelf maar uit. Ik ga er niet blijven van wakker liggen. Trouwens het is niet eenvoudig om met dikke vingers op dat kleine schermpje te tokkelen. Het verbaast mij soms dat er nog iets leesbaars uit die phone komt.

Op het slechte pad.
Er loopt een kronkelend pad door de struiken en langs de zee: 32 km. Dit zou het pelgrimspad kunnen zijn? Op de info heeft men het mij afgeraden en ik zou nu nog geen 32 km kunnen halen. Dan maar over de grote baan op het brandende asfalt. Ik heb nu ook kunnen ontcijferen dat de Camino del Estrecho eigenlijk maar in Tarifa begint. Hopelijk zie ik morgen gele pijlen. Die bordjes in Algeciras waren maar om te lachen!
Vandaag toch maar 23 km moeten doen. Ik zit nu op het uiterste zuidpunt van Europa. Afrika ligt een goeie boogscheut van hier en is mooi te bewonderen. Het hoogste punt deze namiddag was 340m.

Stand der blaren: op de linkerflank houdt de verdediging schitterend stand. Op de rechterzijde is het spel nog niet opengebroken. Tussenstand L - R: 0 - 1.

Nog een toemaatje van gisteren. Toen ik die grote commerciele zones passeerde heb ik vogelen gezien. Van die grote, die de kinderen brengen. Ze waren er nog werk van aan 't maken! Nogmaals is bewezen dat een Mercedes zo zijn voordelen heeft.

P.S. Nog een telefoon gekregen van Het Laatste Nieuws. Morgen staat er een artikel over een pelgrim in de krant (editie Mechelen?). 

Dag 2: La Linea - Algeciras; zo'n 20 km.

't Kaarsken is uit! Gisteren bij de start aan het Shrine van Our Lady of Europe heb ik mijn eerste kaarsje ontstoken. Dat zal nu wel opgebrand zijn.
Gisteren op de rots van Gibraltar bij die apen ook veel toeristen gezien. Die nemen dan een selfie met die makaken. Wellicht om de gelijkenissen te ohtdekken.
Hieronder een foto vanop de rots. Door dat landschap heb ik gelopen.

Als je goed toekijkt dan zie je bij die schouwen bovenaan in midden, voor die muur met die tekeningen mijn beige tropenpet met daaronder de pelgrim. Toch gemakkelijk zo'n drone met langeafstandsbediening!
Om die industriezone wat op te vrolijken heeft men een hele lange muur volgeklad.

Ik heb met volle teugen genoten van die industriezone. Binnenkort zal het weer allemaal natuur en natuur zijn. Trouwens er stonden nog mooie bloemen. Ik heb ze dan ook bewaterd met natuurlijk urinezuur.
Daar ook opvallend veel renners die er kwamen fietsen. Maar ja, een beetje coureur is niet vies van chimique!
Nu begrijp ik ook waarom de pelgrimsweg niet doorloopt tot Gibraltar. Er zijn heel wat hindernissen te nemen: twee rivieren en een autostrade met een wirwar van op- en afritten. Mijn GPS heeft er mij zonder aarzelen doorgeloodst. Heb zelfs een stuk autostrade gelopen, gelukkig achter de vangrail. Fluovest bovengehaald.
Hier nu de eerste pijl naar Compostela gezien.
De strijd der blaren is nog niet echt opengebarsten. Toch is mijn rechtervoet wat komen aanzetten. Stand L - R: 0-1

Dag 1: Gibraltar - LaLinea; ongeveer 15km.

De trein is vertrokken aan het uiterste zuidpunt van Gibraltar.

Twee reuzen: de linkse is de vuurtoren. The Shrine of Our Lady bezocht aan Europe Point. 

Nog boven op de rots van Gibraltar geweest: makaken in de mist! Een wolk hing de hele voormiddag over de rots.

In 'St Micheals cave' meer kollosale tieten gezien dan mieten (stalachmieten). 's Middags fish and chips gegeten in Trafalger Pub.

Weetje: in Gibraltar spreekt men geen gi-braltaal, maar gewoon Engels.

Mijn bedje staat nog altijd in La Esteponera. Vandaag heel de dag gestapt, wellicht meer dan 15km. Geen blaren, maar ik voel wel pijnlijke spieren waarvan ik niet wist dat ik ze had

Dag 0 in Spanje.

Alles liep vandaag op wieltjes. Alleen een beetje moeten wachten in Marbella.
Nu in basic hotel La Esteponera in La Linea de la Conception, op een boogscheut van Gibraltar. Daar morgen de proloog. Nu nog even genieten van toerist zijn.
Ik heb een Spaanse SIM-kaart:
 Enkel geldig in Spanje. Ik kan wel telefoons en berichten ontvangen, niet sturen. Gelukkig is er  dikwijls WiFi en in de nood schakel ik mijn data in.

Dag -2

Door het noodlot een beetje te tarten en te schrijven dat ik goesting had om mijn tanden erin te zetten ... heb ik gisteren 3 stukjes van een tand gebeten. Geen tijd meer om hier een tandarts te consulteren. Gelukkig doet het geen pijn. Ik heb alvast de woordjes 'dentista' en 'tirar los dientes' in mijn vertaal-app opgezocht en van buiten geleerd.

Twee maten en gewichten:

Mijn gewicht bloot gewogen: 81 kg (zie naaktfoto hierboven). Mijn gewicht met alle kleren en bagage maar zonder voeding: 91,5 kg.
De rugzak weegt dus minder dan 10 kg. Ik heb nooit zo veel chance gehad om zo weinig mee te nemen!