Dag 52: Ponte Ulla - Santiago; 21 km.

Ja, we dansen samen de ComBostella! Jaaa, we dansen samen de ComBostellaaaa! ... ...
Ik heb vandaag maar braafjes de gele pijltjes gevolgd. Misschien lezen die bisschoppen ook wel mijn blog en krijg ik mijn 'compostela' niet ... maar, ik heb hem ondertussen al afgehaald.
De regen stelde onderweg niet veel voor. Om 14 uur was ik al in de stad en dan eerst nog lekker gaan eten. Dan moest ik nog zoeken naar een overnachting. Veel albergues en hotels zitten vol wegens het verlengd weekend.

4 andere medepelgrims zijn rond 17u aangekomen. Ik zag ze later en we hebben een groepsfoto genomen.

Morgen vertrek ik naar een anonieme onbekende bestemming. Ik zorg nog voor een verrassing.

Dag 51: Dozón - Ponte Ulla; ongeveer 49 km.

Van een pelgrim die zich voorbij liep.
We hebben grenzen verlegd, onszelf overtroffen, onszelf voorbij gelopen: bijna 50 km! Wat de regen toch allemaal kan doen. Dwz. het heeft nog niet geregend, maar die komt eraan vannacht en morgen, met bakken! Daarom heb ik zo doorgestapt. Misschien kan ik morgen tussen de buien door toch nog Santiago bereiken.

Vandaag dus straffe dag: gisterenavond bijna geen eten wegens geen klein geld voor automaat. Vanmorgen vertrokken zonder ontbijt. Wel mijn maag volgegoten met water zodat die dacht dat er iets te verteren zou zijn. 11 km gelopen op 4 vijgen (en dan nog na Pasen). Dan bocadillo met omelet, later halve bocadillo met kaas, nog later bocadillo met kaas en 2 blikjes cola. De cafeïne gaf me een boost.

Toen ik een pijl gemist had en 100 m moest terugkeren nam ik de drieste beslissing om zoveel mogelijk op de grote nationale baan te lopen. Ik vaagde flink mijn voeten aan de camino! Altijd maar die stomme gele pijlen volgen! Ze sturen je van hier naar daar en van hot naar her. Veel gemakkelijker op de grote baan, je volgt gewoon de witte lijn. Je moet niet uitkijken naar waar je je voeten zet. Je kan gewoon rondkijken en mijmeren. Je moet eerst je verstand wel een paar graden onder nul zetten om de voorbijrazende auto's te kunnen sublimeren en negeren. Je kan er gewoon fluiten en zingen en roepen, niemand die je hoort. Het gaat ook veel sneller vooruit en je moet je geen zorgen maken over bevoorrading of café's want dat ligt gewoon aan die drukke weg. Waarom nog die camino lopen?

De foto's van die 'dinges' trekken op niet veel maar het is in opdracht (en een pelgrim mag ook al eens iets bijverdienen, nietwaar).

Dag 50: Ourense - Dozón; 35 km.

Sorry, beste lezers, vandaag geen blog. Ik heb 35 km achter de kiezen en ben moe en heb geen goesting om nog veel onzin op het blog te zetten.
Ja, ik zou kunnen schrijven dat het vandaag weer gevroren had en dat het verder aangenaam fris was en zonnig, maar sorry, geen goesting!
Ik zou kunnen schrijven dat het vanmorgen lange tijd één rechte lijn was waarin nog veel bergop en bergaf, maar ... deze pelgrim heeft geen zin!
Ik zou kunnen intikken dat er weer mooie landschappen waren en dat daarvan sommige stukken recent afgebrand zijn wegens de droogte, maar ... sorry, ik ben te moe.

Daarom dus vandaag geen blog ... en morgen zien we wel weer.

Dag 49: Xunqueira - Ourense; 23,4 km.

Een overgangsdag. Niets om over naar huis te schrijven.
Alleen had het vannacht wel enkele graden gevroren. Rijm op het gras en de struiken. Aardappelplanten en jonge scheuten aan de wijnstokken hingen flauw. Het zal ze zeker geen goed doen.
Ook de pelgrim had het koud in de schaduw.

Vanmiddag me te barsten gegeten aan linzensoep en daarna gestoofd kieken. Nog een dessert erbij met veel crème en kriekensaus. En dit alles voor een luttele 9 euro! Misschien daarom dat er in Ourense opvallend veel horecazaken zijn.

Dag 48: Laza - Xunqueira de Ambia; ongeveer 32 km.

Weer een feest voor de ogen afgezien van het afzien van de voeten. Nogmaals een helling beklommen. Verre uitzichten over zonnige landschappen. Het is wel een tiental graden kouder dan gisteren. We blijven doorgaan ...

Dag 47: A Gudiña - Laza: 35,4 km.

Opnieuw een mooie dag maar bijna de hele dag bewolkt, net geen regen gehad. Schitterende vergezichten tot tientallen kms ver in de bergen. Het was meestal afdalen maar toch nog een tweetal beklimmingen.

Vandaag kan ik het bewijs leveren dat de koekoek ons nog steeds volgt vanaf Sevilla. Ik heb hem kunnen visualiseren en fotograferen. Hij toetert nu soms ook 's morgens vroeg en 's avonds laat. Wellicht heeft hij jongen en moet hij in de weer zijn om hen te voeden. Hij heeft trouwens een (processie)rups in de bek. Die rupsen zullen ook trekdieren zijn. Eerst werken ze hier in Spanje de processies af van de Goede Week en dan trekken ze meer naar het noorden om o.m. de Hanswijkprocessie en die van Brugge en Veurne mee te lopen!

P.S. De foto is niet zo goed maar dat maakt het nog echter.

Dag 46: Lubian - A Gudiña; 24,7 km.

Opnieuw een dag om in te kaderen. We zitten nu in Galicië en de omgeving is zo mooi. Hellingen vol met witte brem en heide, tot boven ons hoofd. Soms nieuw aangelegde paden soms kleine slingerweggetjes.

Er stond een tweede beklimming op het programma en daarna mooie afdaling. We zitten toch nog steeds hier op 1000m. Nog steeds vrij goed lenteweer maar er zijn wolken en bijna hadden we regen.

De volgende dagen staan nogmaals in het teken van doorstappen: telkens 30 km en meer.

Dag 45: Requejo - Lubián; 19,4 km.

Weer een prachtige lentedag. Vandaag niet veel km want er stond een helling op het programma. De weg was niet erg duidelijk en er waren 4 mogelijkheden wegens omleidingen voor de aanleg van de hoge snelheidstrein. De ene camino al moeilijker dan de andere. Wij namen de originele weg die eigenlijk afgesloten was. We hadden ons wel geïnformeerd en men had ons die
aangeraden. We moesten wel via dikke rotsen over de rivier springen, tussen struiken zigzaggen en op of onder omgevallen bomen en takken kruipen. Een beetje avontuur.

Gelukkig was het weer excellent weer. Deze morgen niet echt koud. We hebben geen sneeuw gezien. Indien het zou regenen moesten we wel de grote baan nemen.

In de namiddag kregen we nog mooie landschappen met heel veel witte brem met loslopende koeien daartussen.

Dag 44: San Salvador - Requejo; 32,7 km.

's Morgens in de kou, 's middags in de hitte.
Het had gerijmd. Als we dan de eerste zonnestralen gretig opvingen, kon het opwarmingsproces geleidelijk aanvangen.
We hebben vanmorgen geen 6 maar 11 km moeten lopen tot we aan ontbijt waren. In Asturianos was om 8u30 nog alles gesloten.
Morgen wordt dit blog op een hoger niveau gebracht. We gaan een colletje doen van 1355m. Misschien ligt er nog sneeuw?

De omgeving is hier erg mooi in de lente. Veel fruitbomen staan in bloesem. Vandaag weer heler streken met witte brem en daartussen soms gele brem en purperen heide. Veel oude huizen zijn tot ruïnes vervallen. Er zijn vele kleine dorpjes in deze bosachtige streek. Gisteren heb ik ook herten gezien. Er zitten ook wolven.

Dag 43: Olleros- San Salvador de Palazuelo; 34 km.

Ondanks dat de Goede Week voorbij is was het vandaag penitentie. Schreef ik gisteren nog iets van de weerbots, wel, die heb ik vandaag gekregen. We waren nog maar net vertrokken of mijn rechterkuit begon weer te protesteren. Ik moest weer mijn voet op 2 uur draaien. Ik heb dan mijn brein opdracht gegeven om alle -ines aan te maken die het kan: adrenaline, melatonine, endorfine, insuline, amfitamine, ... Ik heb dan nog een flesje cocaine toegevoegd (niet het echte spul natuurlijk, maar zoiets uit een petflesje met gestyleerde letters en veel rood). Het hielp allemaal niet veel. Ik dacht eraan om in Mombuey halt te houden maar ik sukkelde toch verder en zo ben ik om 17u30 toch binnengebold in de albergue bij de lokomotief Kristina die al een uurtje in de zon zat te niksen.
Gelukkig ben ik dus weer op schema.

We zitten hier in een kleine refugio met 4 bedden (zie foto). In dit dorp is er verder niets. We wisten dat en hebben wat voeding meegesleurd. Morgen na 6 km hebben we vooruitzicht op een ontbijt.

Dag 42: Tábara - Olleros de Tera; ongeveer 36 km.

Het gaat angstaanjagend goed. Weeral meer dan 35 km. Het stappen gaat zo snel dat ik een beetje bang ben van de weerbots! Ik volg zowat het schema van Kristina en die wordt soms de lokomotief genoemd. Vandaag heb ik wel enkele kleine afkortingen genomen en heb Kristina ergens voorgestoken zonder het te weten.
Vandaag had ik soms de indruk dat ik in Vlaanderen liep. Opvallend veel huizen in (rode) baksteen. Ook het landschap met (canada) populieren en wilgen is soms zoals bij ons. Alleen zijn de rivieren helder en ook de witte brem zie je in ons landje niet.
We zitten hier in een kleine albergo met enkel 6 bedden. Het gebouwtje is nog ...
under construction.

Dag 41: Riego del Camino - Tábara: ongeveer 30 km.

Strakke wind vanmorgen en erg koud. Ik zou wel handschoenen kunnen gebruiken. De hele dag bewolkt. Maar mooie zonsopkomst.

We zitten nu op de Camino Sanabrés en gaan meer richting noord-west in plaats van naar het noorden. Zo wordt een andere zijde van het pelgrimschap belicht.
Deze nieuwe weg begon al goed met wat rotsklauteren over kleine paden tussen de struiken. In de namiddag waren het weer lange kaarsrechte wegen door akkers.

Vandaag enkele pelgrims teruggezien van de eerste dag na Sevilla. Spanjaard Tony en 2 amerikaanse verpleegsters. Jesús zag ik terug in Zamora.

Dag 40: Zamora - Riego de Camino; 36,8 km.

Als ik wilde foto's nemen vanmorgen gaf mijn camera geen kik. Ik dacht dat de lens geblokkeerd was. Vanavond kon ik vaststellen dat de batterij totaal leeg was. Er moet iets gebeurd zijn waardoor de accu plat gelopen is. Daarom nog een foto van gisteren want ik heb alleen enkele foto's met mijn smartphone kunnen nemen.

Vandaag weer veel kms. We kregen een goed ontbijt in de albergo en dat helpt. Ook was het kouder en de hele dag licht bewolkt. En dat helpt ook. De kms zijn hier kleiner dan in het begin. En dat helpt ook.

Dag 39: El Cubo - Zamora; 32 km.

We blijven op dit elan verder gaan. De kms vliegen er door. Het weer is een beetje minder warm en dus bijna ideaal.
Er liggen ook meer dorpjes onderweg zodat de innerlijke pelgrim ook gesterkt kan worden. We kunnen starten om 7u10, dan komt de schemering eraan en het is dan nog lekker fris.

Hier in deze streek van Zamora is er terug meer biodiversiteit. Ook terug wijnstruiken gezien.

Er is een koekoek die ons al de hele weg van Sevilla volgt. Wellicht gebruikt hij de pelgrims om zich te oriënteren: gewoon de stappers volgen en automatisch komt hij in Compostela.
Eénmaal zijn we dicht bij zijn nest geweest want toen zijn er veel uren luid aangekondigd op enkele minuten tijd! Hij wilde ons weglokken.
Waarom zou men geen nachtegaalklok maken?

Dag 38: Salamanca - El Cubo de la Tierra del vino; 36 km.

ils ont changé mon Camino!

Salamanca was niet de beste ervaring. Gisteren nog op zoek gegaan naar een processie, een tijd gewacht en dan maar wat kerken bezocht ... de processie gemist!
Vandaag was ik wel op mijn best wat stappen betreft; eigenlijk Paasbest. Ik heb zo'n 36 km afgemaald. Ik was dat eigenlijk niet van plan maar omdat het vanmorgen goed koud was en deze namiddag niet zo heet, ben ik maar blijven doorgaan. Zodoende verlies ik geen dag want anders zou ik morgen ook maar 19 km moeten doen. Nu doe ik er morgen hopelijk nog 32 bij en arriveer ik in Zamora.
Vanmorgen nog op een doodlopend straatje gezeten. Men heeft de camino omgeleid omdat er een autostrade gebouwd is. Ik heb op mijn smartphone een track die ik volg. Die gele lijn loopt dwars over de snelweg. Dan sta je ervoor en je gaat erover. Eerst een afspanning overkruipen, dan de twee vakken van de autostrade overspurten en nogmaals een draad over. 't Is gelukt, anders ...

Dag 37: Morille - Salamanca; 20 km.

Geen echt goeie dag deze Stille Zaterdag.
Het stappen ging heel goed. We kwamen al om 12uur in Salamanca. We konden onze rugzak in de albergo plaatsen maar moesten wachten tot 16 uur om de albergo te betreden. De mannelijke hospitalero doet heel moeilijk en heeft regeltjes voor alles. De vrouwelijke hospitalero hebben we al in Alcuéscar gezien en is uitermate behulpzaam. Het zijn vrijwilligers die meestal zelf al meerdere caminos hebben gedaan.

Deze albergo is niet zo heel goed maar met deze Goede Week is het op die manier toch mogelijk in Salamanca goedkoop logies te vinden. We mogen hier ook maar één nacht blijven. Zodus stap ik morgen verder.

Dag 36: Fuenterroble - Morille; 33 km.

Op deze Goede Vrijdag, vrij goede stapdag.
De beste wandeldag op deze tocht. Mijn kuiten zijn genezen en alles in orde. 33 km was geen probleem, zelfs al zat er een kleine helling op tot 1100m (vanaf 950m).

Nog steeds ideaal stapweer, ongeveer 21 graden, met een frisse wind.
Het landschap is helemaal anders met uitgestrekte akkers en uitgestrekte akkers. Weinig bomen en bloemen. Dit is de meseta van Castilla. Minder ooievaars.

Morgen nog 20km naar Salamanca.

Dag 35: Puerto de Béjar - Fuenterroble de Salvatierra; 30,6 km.

Witte donderdag: ik kwam net op tijd in Valverde de Valdelacasa. De mis van 12 uur was net begonnen. Ik dacht eerst maar even te blijven en verder te stappen maar de koelte van de kerk was zo verkwikkend dat ik het de hele mistijd uitgezongen heb.

Vandaag was niet zo vermoeiend als gisteren. Er hingen sluimerwolken en het was zowat 5 graden minder heet. Ook 3 kleine dorpjes onderweg. Handig voor bevoorrading en eten.
Het landschap is weidser en heuvelend, met (besneeuwde) bergen in de verte. Geen boomgaarden hier maar weiden en bossen.
De bloemen en brem in bloei vind men hier veel minder.
Na drie nachten alleen op een kamer slaap ik vannacht nog eens in een slaapzaal.

Voorlopig slechts 3 pelgrims in die zaal. Ik lig in de hoek achteraan.

Dag 34: (hotel) Jarilla - Puerto de Béjar: ongeveer 25 km.

In de namiddag begint de zon al goed te branden. Daarom vertrekken we als vroege vogels om 8u30 wanneer het nog schemerdonker is.

Vandaag veel over asfalt gelopen. Alleen het laatste stuk ging over een romeinse heirbaan: grote platte stenen en flink bergop. We zitten hier op 850 m boven zeeniveau en zijn juist de provincie 'Castilia y Leon' binnengewandeld. Vanaf nu zal het bergachtiger worden. We hebben al een beetje sneeuw zien liggen op bergen in de verte.

Dag 33: Carcaboso - (hotel) Jarilla; 29 km.

Voor de koninginnerit ben ik vandaag vroeg opgestaan en vertrokken om 7u30. We hebben de maan in zijn volle glorie zien ondergaan. Volgende zondag is het dan Pasen.

Prachtige dag met mooi weer en veel geurige struiken in bloesem en bloemen langs de weg. Opvallend veel wilde lavendel.
Om 13 uur stapte ik triomferend de triomfboog van Caparra door. Dit is het symbool van de Via de la Plata, een overblijfsel van de romeinse stad hier van 100 na Christus.

Ik ben nu vijf weken van huis weg. Even de puntjes op een ry zetten:
33 stapdagen, 2 rustdagen
Ongeveer halverwege, nog 600 km te gaan
Vooral mooi warm weer, 2 lichte regendagen en 2 regendagen
Alle riviertjes en beken kunnen oversteken zonder de schoenen te moeten uitdoen
Stand van blaren: nog eentje steekt zijn kopje omhoog en heeft nog potentieel
Fysiek: 95 % maar we komen in topkonditie
Mentaal: 106 %
Stand van cholesterol: te hoog door het eten van veel eieren en varkenvlees
Stand van alcohol: minder dan cero, cero cero cero cero cero cero uno. Durf niks drinken wegens beetje kans op vertigo. ( Vele Spanjaarden heten Contador en zijn getrouwd met 'de Agua'. Ik heb aan bijna elk huis een naamplaatje zien hangen met 'Contador de Agua'.)
Stand van financieën: No problemos dankzij de Zuidertoren.

Dag 32: Riolobos - Carcaboso; ongeveer 22km.

Als gevolg van die kunstgreep om in Galisteo te overnachten ben ik deze morgen terug naar Riolobos gevoerd. Dan heb ik gekozen voor het asfalt maar daardoor heb ik alle 22 km op de tarmac gestapt. Niet echt plezant maar het schiet wel op. Ook mijn benen varen er wel bij. Heb toch nog een beetje last.

Veel struiken (meidoorn) en fruitbomen staan in bloei en geuren soms enorm. Ik ben weer samen met de nederlanders A&A. Ik heb ze al sedert de eerste dag op de La Plata gezien. Zij zijn in Riolobos blijven rusten waardoor ik weer hetzelfde dagtraject doe.

Voor morgen al een hotel geboekt. We nemen geen risico's meer.

Dag 31: Cañaveral - Roilobos: 17,2 km.

De Goede Week speelt me parten.
Rustige pelgrimsdag. Mooi weer, fris windje, goede weg door prachtige streek. Terug bomen hier, vooral kurkeiken.

Wanneer ik in Riolobos aankom om 14 uur, blijkt de albergo volzet. Veel Spanjaarden hebben verlof en de Semana Santa maakt dat alle logies bezet is. De eigenaar brengt me naar de volgende etappeplaats. Dat maakt dat ik morgen zo'n 10 km terug moet zien te geraken om mijn pelgrimsdraad weer op te pakken. Misschien wordt erin voorzien, anders autostop!

Ik heb de hele dag geoefend met hinken en soms vergeet ik het. Ik kan mijn voet bijna terug recht zetten. Heb maar een klein beetje pijn meer. Normaal moet morgen alles weer normaal zijn.

Dag 30: Casar de Cáceres - Cañaveral: ongeveer 32 km.

Op het slechte pad en in de goot terechtgekomen.
Dan sta je daar in de douche, doodvermoeid, je hebt 32 km gelopen, en dan krijg je dat zakje met champoo niet open. Dan maar met de tanden met het ricico om een deel in je mond te krijgen. Met veel moeite er toch een gaatje in gebeten. Iemand een betere tip?
Vandaag de zwaarste dag tot nu toe. Mijn rechterkuit gaat al veel beter maar ik moet die voet op 2 uur zetten. Wanneer ik hem recht zet voel ik in mijn kuit een spier of een pees die aan mijn grote teen vasthangt. Daarom mank ik dus een beetje.

Voormiddag ging over grindweg, bijna geen kat gezien. Wel schapen en koeien en grote ronde rotsblokken.
Later koos ik er voor om de grote weg te volgen. Was dus eigenlijk op het verkeerde pad. Ik hinkte wel gemakkelijk een Engels koppel voorbij dat over het op en neer slingerende pad stapte. Later kozen zij ook voor het tarmac.

Het was op het asfalt bijzonder warm en geen schaduw. Ik heb in de goot moeten neerzitten om wat verkoeling te vinden in de schaduw van de wegberm. Ook mijn hele watervoorraad ging er aan (1,5 l) maar ik ben maar tot in het orange gegaan, het kan nog erger. Vandaag 9,5 uur gestapt (gehinkt).
Ik zit nu op een kamer in een hostal. Hoop rustig te slapen. Dat is weer eens iets anders dan op die slaapzalen. Eens lagen we met 14 pelgrims tegen mekaar op te snurken.

Dag 29: Cáceres - Casar de Cáceres; 10,7 km.

Weinig km vandaag om mijn been te sparen. Met mijn rechterkuit gaat het een beetje beter. Hopelijk kan ik morgen 33 km aan. Halve rustdag dus en wasdag.

Het was dus echt geen boeiende tocht. Eerst nog een stuk over een grote baan gelopen, daarna door glooiende weiden. Lang geleden dat ik nog een leeuwerik gezien had.

We staan voor de Semana Sancta met overal in Spanje festiviteiten en processies. Het is te hopen dat we steeds betaalbaar logies kunnen vinden. Weinig pelgrims in deze herberg hier (momenteel 9).

Dag 28: Valdesalor - Cáceres; 12,4 km.

't Gaat niet echt goed. Van bij het begin vanmorgen deed mijn rechterkuit weer pijn. Bijna elke stap manken en hinken, vooral als het bergop moest. Ik legde me er stilaan bij neer dat ik vandaag halfweg zou moeten opgeven.

Ik zag de Nederlanders nog onderweg en nam nog een laatste foto van hen met mijn eindbestemming in zicht.
Nadat ik mijn intrek genomen had in de albergo ontmoette ik als bij toeval Selina. Die was gisteren één dorp achtergebleven, maar liep vandaag zo goed dat ze nog 11 km verder doorliep; totaal 35!
Ik blijf dus hier voor een halve rustag en moet morgen dan ook maar 11 km doen.

Het zwarte schaap is een zwart varken.