Van een pelgrim die zich voorbij liep.
We hebben grenzen verlegd, onszelf overtroffen, onszelf voorbij gelopen: bijna 50 km! Wat de regen toch allemaal kan doen. Dwz. het heeft nog niet geregend, maar die komt eraan vannacht en morgen, met bakken! Daarom heb ik zo doorgestapt. Misschien kan ik morgen tussen de buien door toch nog Santiago bereiken.
Vandaag dus straffe dag: gisterenavond bijna geen eten wegens geen klein geld voor automaat. Vanmorgen vertrokken zonder ontbijt. Wel mijn maag volgegoten met water zodat die dacht dat er iets te verteren zou zijn. 11 km gelopen op 4 vijgen (en dan nog na Pasen). Dan bocadillo met omelet, later halve bocadillo met kaas, nog later bocadillo met kaas en 2 blikjes cola. De cafeïne gaf me een boost.
Toen ik een pijl gemist had en 100 m moest terugkeren nam ik de drieste beslissing om zoveel mogelijk op de grote nationale baan te lopen. Ik vaagde flink mijn voeten aan de camino! Altijd maar die stomme gele pijlen volgen! Ze sturen je van hier naar daar en van hot naar her. Veel gemakkelijker op de grote baan, je volgt gewoon de witte lijn. Je moet niet uitkijken naar waar je je voeten zet. Je kan gewoon rondkijken en mijmeren. Je moet eerst je verstand wel een paar graden onder nul zetten om de voorbijrazende auto's te kunnen sublimeren en negeren. Je kan er gewoon fluiten en zingen en roepen, niemand die je hoort. Het gaat ook veel sneller vooruit en je moet je geen zorgen maken over bevoorrading of café's want dat ligt gewoon aan die drukke weg. Waarom nog die camino lopen?
De foto's van die 'dinges' trekken op niet veel maar het is in opdracht (en een pelgrim mag ook al eens iets bijverdienen, nietwaar).
We hebben grenzen verlegd, onszelf overtroffen, onszelf voorbij gelopen: bijna 50 km! Wat de regen toch allemaal kan doen. Dwz. het heeft nog niet geregend, maar die komt eraan vannacht en morgen, met bakken! Daarom heb ik zo doorgestapt. Misschien kan ik morgen tussen de buien door toch nog Santiago bereiken.
Vandaag dus straffe dag: gisterenavond bijna geen eten wegens geen klein geld voor automaat. Vanmorgen vertrokken zonder ontbijt. Wel mijn maag volgegoten met water zodat die dacht dat er iets te verteren zou zijn. 11 km gelopen op 4 vijgen (en dan nog na Pasen). Dan bocadillo met omelet, later halve bocadillo met kaas, nog later bocadillo met kaas en 2 blikjes cola. De cafeïne gaf me een boost.
Toen ik een pijl gemist had en 100 m moest terugkeren nam ik de drieste beslissing om zoveel mogelijk op de grote nationale baan te lopen. Ik vaagde flink mijn voeten aan de camino! Altijd maar die stomme gele pijlen volgen! Ze sturen je van hier naar daar en van hot naar her. Veel gemakkelijker op de grote baan, je volgt gewoon de witte lijn. Je moet niet uitkijken naar waar je je voeten zet. Je kan gewoon rondkijken en mijmeren. Je moet eerst je verstand wel een paar graden onder nul zetten om de voorbijrazende auto's te kunnen sublimeren en negeren. Je kan er gewoon fluiten en zingen en roepen, niemand die je hoort. Het gaat ook veel sneller vooruit en je moet je geen zorgen maken over bevoorrading of café's want dat ligt gewoon aan die drukke weg. Waarom nog die camino lopen?
De foto's van die 'dinges' trekken op niet veel maar het is in opdracht (en een pelgrim mag ook al eens iets bijverdienen, nietwaar).