Het gaat angstaanjagend goed. Weeral meer dan 35 km. Het stappen gaat zo snel dat ik een beetje bang ben van de weerbots! Ik volg zowat het schema van Kristina en die wordt soms de lokomotief genoemd. Vandaag heb ik wel enkele kleine afkortingen genomen en heb Kristina ergens voorgestoken zonder het te weten.
Vandaag had ik soms de indruk dat ik in Vlaanderen liep. Opvallend veel huizen in (rode) baksteen. Ook het landschap met (canada) populieren en wilgen is soms zoals bij ons. Alleen zijn de rivieren helder en ook de witte brem zie je in ons landje niet.
We zitten hier in een kleine albergo met enkel 6 bedden. Het gebouwtje is nog ...
under construction.
